У Будславе капуцыны правялі другі дзень Агульнабеларускай навэнны

8 лістапада

13 лістапада, 2025
Паводле pio.by / Фота ўдзельнікаў мерапрыемства // catholicminsk.by

8 лістапада ў Нацыянальным санктуарыі Маці Божай у Будславе прайшоў другі дзень Агульнабеларускай навэнны «Найдаражэйшая Кроў Хрыста, умацуй нас!», якая праводзіцца з нагоды падрыхтоўкі да прысвячэння Мінска-Магілёўскай мітраполіі Найдаражэйшай Крыві Пана нашага Езуса Хрыста і ўдзячнасці за 35 гадоў аднаўлення структураў Каталіцкага Касцёла ў Беларусі.

Браты Ордэна Капуцынаў з розных капуцынскіх парафій Беларусі і сёстры Кангрэгацыі Адараторак Крыві Хрыста, якім было даручана правядзенне гэтага дня навэнны, сабраліся ў святыні разам са сваімі парафіянамі. Да супольнай малітвы таксама далучыўся Апостальскі адміністратар для грэка-католікаў Беларусі архімандрыт Сяргей Гаек.

Набажэнства распачалося выстаўленнем Найсвяцейшага Сакрамэнту і ружанцовай малітвай. Потым адбылася святая Імша, якую ўзначаліў Кусташ Кустодыі Ордэна Меншых Братоў Капуцынаў у Беларусі брат Алег Шэнда OFMCap.

Брат Андрэй Багдановіч OFMCap, які служыць у парафіі святога Францішка ў Копішчы (Новая Баравая каля Мінска) прамовіў гамілію, у якой заахвоціў паразважаць над сэнсам крыві. Ён нагадаў, што з даўніх часоў, яшчэ да хрысціянства, кроў не была для людзей выключна біялагічнай вадкасцю, але сімвалам жыцця душы.

Прамоўца адзначыў, што ў розныя часы пераследу кроў хрысціянскіх мучанікаў станавілася насеннем для іншых хрысціянаў. «Адданне свайго жыцця, праліццё крыві на першы погляд здаецца бессэнсоўным, бо маглі б жаніцца, нараджаць дзяцей, радавацца і весяліцца. Але яно дае пачатак упартым і моцным расткам веры», — запэўніў капуцын.

«Дарагія хрысціяне, якія тут сабраліся, ці наша кроў ёсць крывёю Хрыста? Ці нашае жыццё нясе збаўчы змест гэтаму свету? Або гэта тое, што выцякае без сэнсу, а мы толькі заціскаем рану і стараемся спыніць кроў, каб яна не выцякала, бо баімся смерці?»

— задаў чарговае складанае пытанне брат Андрэй і нагадаў пра раннехрысціянскі вобраз — пелікана, які сам сабе ахвярна раздзірае грудзі, каб накарміць крывёй сваю будучыню — птушанят.

Паводле прамоўцы, мы таксама пакліканыя аддаваць жыццё за сваіх братоў, за сваіх блізкіх, за тых, хто побач з намі. У дзень навэнны ў лістападзе мы молімся за памерлых святароў і кансэкраваных асобаў, за памерлых удзельнікаў рэлігійных рухаў, а таксама за тых, хто загінуў ад пераследу за веру, і за душы, церпячыя ў чыстцы.

«Ці ж усе гэтыя людзі не аддавалі па кроплі сваё жыццё, каб даць насенне веры хрысціянам нашых дзён, нам з вамі? Тут, у Будславе, як мала дзе на нашай зямлі, можна адчуць пульсацыю гэтай крыві, якая далей магутным сэрцам Езуса Хрыста разганяецца па артэрыях Касцёла — містычнага цела Хрыста. Гэтая кроў далей жывая.

Ці ўпішам мы свае імёны ў шэраг гэтых хрысціян? Ці мы тыя, хто можа не фізічна, але праз сваю жыццёвую пазіцыю, праз імкненне выканаць Божую волю аддае сваю кроў? Ці з’яўляемся мы, будучы хрысціянамі, ахвярай Хрыста, жыццём Хрыста ў сённяшнім свеце, у Беларусі?»,

— схіліў да глыбокіх разважанняў прысутных брат Андрэй.

Пасля святой Імшы адбыўся абед і выступленне хораў капуцынскіх парафій. На заканчэнне малітоўнай сустрэчы прысутныя памаліліся Вяночкам да Крыві Хрыста, якую правялі сёстры адараторкі.